Maandag (dag -4), laatste chemodag

Ik (Sheron) ben gisterenavond hier gekomen. Ik werd meteen door emoties overvallen. Het is hier zo'n andere wereld. Jonathan was misselijk en kreeg er wat voor. Alleen ontstond er door dat medicijn een soort van knock-out. Hij werd extreem moe maar ook gelijk weer wat angstig. Het valt mij op dat hij heel angstig is hier. Niet gek natuurlijk, maar we zijn dat eigenlijk niet van hem gewend. Toen ik binnen kwam lag hij dus als een dood vogeltje op bed en ik moest meteen zijn handje vasthouden. Hij verzette zich tegen de vermoeidheid. De verpleegster heeft hem gerustgesteld zodat hij zich er aan over kon geven. Diepe slaap.
Dat was het moment dat wij uit eten gingen. Telefoon mee en niet te ver weg. Op de terugweg kregen wij een appje van onze knul dat hij wakker was, tanden had gepoetst en aan zijn nacht wilde beginnen. Het inslapen duurde toen wat lang (net als bij mama 😉) maar hij heeft goed geslapen. Marc is weer naar huis gegaan gisterenavond en komt donderdag weer terug. Ik zal hier 2,5 week blijven nu.

Jona moet 3x per dag ook wat medicijnen innemen. Twee daarvan vindt hij verschrikkelijk. Hij is ook wat afgevallen en de verpleging stelde een sonde voor. Graag riep hij, niet wetende wat de consequenties zijn. Ik heb hem gevraagd nog even te wachten tot het echt nodig is. Maar hij moest en zou het hebben. Nu zit hij op zijn bedje. Tranen borrelen iedere keer op. De sonde doet pijn en hij wil dat ding er uit.

Vanmiddag ging het beter. De pedagogische medewerkster Rene heeft met Jona ontspanningsoefeningen gedaan. Hij is er nu een klein beetje aan gewend.

Vandaag was het ook de laatste chemo dag. De bijwerkingen zullen pas over 1-2 weken zichtbaar zijn. So far so good.

De verplichte fiets marathon van 10 minuten zijn weer gedaan (op zijn hometrainer). Net als het lezen. Iets wat jonathan minder graag doet. Vandaag had hij mazzel want het ging minder makkelijk door de sonde. Mams is lief vandaag, dus het mag wat korter.....