Dag -8

Ik moet nadenken welke dag het is.
Woensdag, de dag dat ons meisje naar Thailand is gevlogen en gelukkig veilig is aangekomen.
Woensdag, dag -8 op ons schema in Leiden. De 8-na laatste dag van Jonathan's huidige lijf. We tellen af naar 0. Dag nul is namelijk de dag van de transplantatie. Control-alt-delete zeg maar. We kijken uit naar dag +1, of nee, we kijken uit naar dag +100

Maar nu eerst dag -8
Ging vandaag best goed. Ik was hier goed kwart over 9 na best een goede nacht. Voor Jonathan en voor mij. Gisteren was onze knul zo vertrokken. Hij was doodmoe en had nog koorts. Vanochtend koortsvrij. Helaas is dat vanavond weer opgekomen. Er is nog wel ergens een ontsteking in het lijf, alleen waar is nog onduidelijk. Om kwart voor tien aan de ATG. Best spannend want zo'n heftige reactie als gisteren..... pff
De verpleging zei al dat dit meestal enkel de eerste dag is. Gisteren had Jona tot het slapen rood doorlopen ogen. De vorige keer was dit ook bij het oog waar hij blind mee geworden is. Ik kneep m best wel. Maar niets van dat al. Het enige wat hem dwars zat vandaag was een pest humeur. De fysiotherapeut is vandaag geweest en heeft een I-game apparaat neergezet. Iets met een beeldscherm, matten op de grond en muziek. Hij had natuurlijk liever met een vriend gedanst maar voor nu moet hij het met zijn moedertje doen haha.

Vanavond heeft jonathan pijn bij het in en uitademen. Hij heeft er zoveel last van dat hij er van moet hyperventileren. Angst doet een hoop met zo'n kereltje. Ook hebben ze een kweek afgenomen van het bloed. Hij is nu (door een bonus morfine) rustig. Is net zijn bed ingekropen. Hij wil rustig worden met netflix. Ondanks mijn twijfel zal ik toch slapen in het RMD huis. Op één voorwaarde; "Mam, je was er vandaag 9.15 uur. Das veel te laat. Wil je morgen eerder komen?" Ja tuurlijk knul, I'll be there!