De eerste hobbel genomen vandaag

Ik zit met mijn laptopje op de rand van het bed van Jonathan. De aller stoerste vent van dit ziekenhuis. Het is 16.00 uur als ik dit schrijf en we hebben er een dag op zitten. Gisteren hebben mijn ouders Jonathan in het Radboud gebracht, na Jonathan's allerlaatste schooldag op de basisschool.

Hij werd vanochtend om 8.00 uur verwacht op de OK. Marc heeft hier geslapen en ik sliep thuis met Liv. Ik was vroeg wakker. Korte nacht maar supergoed geslapen. De afgelopen dagen leek ik een wrak maar vanochtend stond ik als herboren op. Op het fietsje naar het Radboud. Ik had afgesproken dat ik er zou zijn als hij uit de OK kwam maar opeens wilde ik hem zien vóór de operatie. Heb mij te blubber gefietst en gelopen in het Radboud. Nog net op tijd kon ik onze knul knuffelen. Fijn!
De tijd vloog voorbij. Het was zo 10.00 uur totdat we ons konden melden in de familie kamer. Eén iemand mag dan naar de uitslaapkamer komen. Die plek heb ik maar meteen even opgeëist haha.

Om half 10.20 uur was hij daar. Nog in diepe slaap. Het duurde wel even een half uurtje voordat hij aanspreekbaar was. Hij had pijn, natuurlijk. Gelukkig had ik de Ipod meegenomen. Eten en muziek... zijn lievelingsdingen. Zorgde voor even wat afleiding. Gelukkig was alles goed gegaan.
Op de uitslaapkamer zijn klas meteen geappt.... ik bedoel maar!

Inmiddels zijn we een halve dag verder. Er is geplast, tosti gegeten, soep gedronken, tv gekeken... De pijn is flink gezakt. Beter kan het dus niet.

Marc is inmiddels naar huis en ik lees de mooie reacties op zijn facebookpagina. Een confronterende foto met prachtige mooie reacties. Wat fijn om te lezen dat we er niet alleen voor staan.

We hebben nog geen nieuws over de donor dus we gaan nog steeds uit van maandag aanstaande. Voor nu is de eerste hobbel genomen... Hip hip hooray.